Wraz ze zbliżającym się dniem rozpoczęcia Euro 2012 media obiegła seria doniesień o nadzwyczajnych uprawnieniach organizatora mistrzostw. Skrytykowano zwolnienia celne i podatkowe UEFA, spółek i osób oddelegowanych do obsługi turnieju. Dziwnie patrzono na wytyczanie specjalnych pasów ruchu dla piłkarskich oficjeli oraz na nakładanie ograniczeń dla restauracji zlokalizowanych w strefie kibica. UOKiK skierował do sądu pozew o uznanie za niedozwolone dwudziestu pięciu postanowień znajdujących się w warunkach sprzedaży biletów. Okazuje się, że istnieje jeszcze jedna dziwna rzecz, związana z całym tym sportowym zamieszaniem. Jest to regulamin korzystania z oficjalnej strony internetowej UEFA, który zabrania... linkowania do strony!

Piractwo komputerowe w kontekście szkód ponoszonych przez twórców oprogramowania to temat rzeka. Zwolennicy praw autorskich twierdzą, że korzystanie z pirackiego programu to czyn równoznaczny z kradzieżą. Ich przeciwnicy oponują, że zaistniała szkoda jest mocno dyskusyjna, ponieważ nie jest jasne, czy użytkownik kupiłby licencję, gdyby nie posiadał dostępu do pirackiej kopii. Formalnie problem rozstrzyga prawo, według którego piractwo to nie kradzież, tylko czyn zabroniony. Ale gdy przyjrzeć się bliżej okazuje się, że piractwo komputerowe wyjęte jest poza nawias zasady równości wobec prawa. Mimo że spór na ten temat jest nadal aktualny, od strony prawnej nielegalne korzystanie z programów komputerowych jest karane znacznie surowiej niż zwykłe przestępstwa, polegające na doprowadzaniu do rzeczywistych (nie domniemanych) szkód finansowych.

Z roku na rok rośnie sprzedaż internetowa. W sieci można kupić niemal wszystko, a złożenie zamówienia on-line jest tożsame z zawarciem umowy. W ten sposób sprzedawane są towary na Allegro czy usługi na Grouponie. Rosnąca liczba umów zawieranych na odległość wymusiła zmianę prawa, służącą zwiększeniu ochrony konsumenta. Klient składający zamówienie przez Internet ma na przykład prawo do odstąpienia od zawartej umowy w ciągu 10 dni bez podania przyczyny. W ten sposób można kupić w Internecie wszystko z wyjątkiem usług turystycznych. Usługi te, mimo że zamówione i opłacone on-line, wymagają zawarcia umowy w formie pisemnej, co komplikuje sprzedaż turystyki przez Internet.

Informatyzacja naszego kraju idzie jak po grudzie. Polska zajmuje bardzo niskie miejsca w rankingach wygody prowadzenia działalności gospodarczej i informatycznych ułatwień w kontaktach z państwową administracją. Kolejne rządy przeprowadzają reformy metodą małych kroków. W tym roku takim ułatwieniem miała być możliwość zakładania spółek z ograniczoną odpowiedzialnością przez Internet. Zrobiono to jednak w sposób urągający logice i zdrowemu rozsądkowi.

Wydarzenia towarzyszące tworzeniu ACTA i dyskusje na ten temat w polskich mediach to istna komedia pomyłek. W ciągu jednego dnia wybuchła afera, w której wszyscy się pogubili. Nie wiadomo kto i po co stworzył ACTA, nikt nie przyznaje się do wprowadzenia porozumienia do Polski, posłowie którzy byli za mówią że nie byli za, muzycy obrażają się na internautów, a czołowa informacyjna stacja telewizyjna zaprasza do studia komentatorów, którzy mówią, że nie mają pojęcia o co chodzi, bo o sprawie dowiedzieli się przed chwilą od dziennikarzy tej samej stacji. Jeśli zapomni się na chwilę o ACTA jako o międzynarodowym porozumieniu i spojrzy na sprawę z boku, zarysowuje się groteskowość całej tej sytuacji.

Dyskusja na temat przyjęcia przez Polskę międzynarodowego porozumienia ACTA ogarnęła cały polski Internet i media. Rozpoczęła się akcja protestacyjna, organizowana przez wybrane serwisy internetowe. O dokumencie i jego negatywnych skutkach dla Internetu i społeczeństwa informacyjnego napisano już wiele, choć nie na tyle dużo, aby wyczerpać temat. Od siebie dodam kilka spostrzeżeń na temat definicji posiadacza praw autorskich, który może korzystać z narzędzi zawartych w porozumieniu.

Być może na naszych oczach zmienia się właśnie bieg historii wojen patentowych. Trwająca od pewnego czasu wymiana pozwów sądowych między Apple i HTC wydaje się nie mieć końca. Pierwszy atak przepuściło Apple, pozywając HTC o naruszenie dwudziestu patentów. HTC nie pozostało dłużne i wystosowało kilka kontrpozwów przeciwko Apple, dotyczących również spraw patentowych. W międzyczasie sąd przychylił się do argumentacji Apple, orzekając naruszenie dwóch patentów przez HTC. Ale sprawa nadal trwa i nie zapadła jeszcze ostateczna decyzja o wstrzymaniu lub nie sprzedaży tajwańskich urządzeń z Androidem. 1 września to przełomowy moment, który przenosi wojnę na patenty do innego wymiaru. Tego dnia Google sprzedało HTC dziewięć swoich patentów, które są podobno mocnym "hakiem" na producenta iPhone'a i wczoraj firma HTC pozwała Apple o ich naruszenie.

Od lat trwa przepychanka między dostawcami dóbr kultury a odbiorcami, którzy akceptują coś, co nazywamy potocznie piractwem. Wiele mówi się o branży tracącej dochody z powodu istnienia nielegalnych kopii filmów, książek czy gier. Cała uwaga wydawców i towarzyszących im mediów skupia się na zwykłych ludziach, którzy przy pomocy internetu i swobodnej wymianie plików grają na nosie dużym firmom. Atak wymierzony w ludzi stał się zbyt jednostronny, proponuję więc spojrzeć na ręce samych wydawców. Okazuje się, że wiele firm wydawniczych nie szanuje klienta, oferując im produkty niepełne i niskiej jakości za wysoką cenę. Przy pomocy pewnych sztuczek wydawcy próbują także oszukać klienta i dotyczy to wszystkich branż wydawniczych.

Dokładnie rok temu Agora, równolegle z zakupem sieci kin Helios, uruchomiła testowo serwis do oglądania filmów w internecie. Sądziłem, że dostęp do dystrybucji filmowej, połączony z doświadczeniem firmy w internecie, da w rezultacie serwis wideo na życzenie z prawdziwego zdarzenia. Tyle się mówi o tym, że tradycyjne kanały dystrybucji filmów, takie jak kino, telewizja czy DVD, są przestarzałe, ponieważ dla współczesnej widowni najbardziej naturalną formą dostępu do mediów jest internet. Dotychczasowe usługi VOD prezentowały wyłącznie starsze tytuły, grane w kinach wiele lat temu, które widzowie zdążyli już obejrzeć w telewizji lub z płyt dvd dołączanych do gazet. Pierwszym polskim serwisem udostępniającym starocie był iplex.pl. Niestety, serwis Agory, oficjalnie uruchomiony w tym roku pod adresem kinoplex.gazeta.pl, to praktycznie kopia iplexa. W obu serwisach znajdziemy stare, niszowe filmy, pochodzące od mniejszych dystrybutorów. I co z tego, że obie platformy dają możliwość oglądania filmów za darmo, skoro są to filmy stare, za które wstyd byłoby pobierać nawet drobne pieniądze? Nie tak wyobrażam sobie wideo na życzenie.

Spam to niechciane wiadomości elektroniczne, które w teorii zapychają nasze skrzynki pocztowe, zmuszając nas do codziennej selekcji otrzymanych maili. Aby nas przed tym uchronić, stworzono ustawę o świadczeniu usług elektronicznych, popularnie nazywaną ustawą antyspamową. Ochrona naszych skrzynek przed spamem to trend ogólnoświatowy, wiele rządów próbuje regulować przepływ elektronicznej reklamy odpowiednim ustawodawstwem. W ostatnim czasie zaostrzono przepisy w Polsce, nakładając na spamerów jeszcze wyższe kary. W trosce o użytkowników internetu wylano jednak dziecko z kąpielą, utrudniono bowiem firmom wysyłkę informacji i zwielokrotniono ruch na łączach. Jednocześnie wprowadzono prawny paradoks, zmuszając firmy - zgodnie z wymogami ustawy - do wysyłania klientom zapytań ofertowych, które same w sobie również są spamem. A wszystko to w czasach, gdy filtry antyspamowe w przeciętnej skrzynce pocztowej eliminują niechcianą korespondencję niemal w stu procentach, a cały spam wysyłany jest anonimowo z rozsianych po całym świecie sieci botnetu, które są poza jurysdykcją naszego ustawodawstwa.